„Była taka święta noc betlejemska, gdy zostaliśmy wezwani głosami z Wysokości i wprowadzeni przez pasterzy do groty Twojego narodzenia. (...) Dzisiaj jesteśmy tu znowu - my, Twój Kościół - jesteśmy przy Twoim grobie, czuwamy.
Czuwamy, ażeby uprzedzić te niewiasty, które "bardzo rano" przybędę do grobu, niosąc z sobą "przygotowane wonności", aby namaścić Twe ciało złożone do grobu przedwczoraj (Łk 24, 1). Czuwamy, aby być przy Twym grobie zanim przybędzie tu Piotr, sprowadzony słowami trzech niewiast - zanim przybędzie Piotr i "schyliwszy się nad grobem, zobaczy same tylko płótna". I wróci do Apostołów, "dziwiąc się temu, co się stało" (Łk 24, 12). (...)
Jesteśmy Twoim Ciałem - i jesteśmy Twoim Ludem. Jest nas wielu. Gromadzimy się na wielu miejscach ziemi w tę noc świętego czuwania przy Twoim grobie, podobnie jak zgromadziliśmy się w noc betlejemskich narodzin. Jest nas wielu - a wszystkich nas łączy jedna wiara, zrodzona z Twojej Paschy, z Twego Przejścia poprzez śmierć do Życia Nowego, zrodzona z Twego Zmartwychwstania. (...) Tak, Zmartwychwstanie Twoje, Chryste, jest chwałą Ojca. Zmartwychwstanie Twoje objawia chwałę Ojca, któremu zawierzyłeś do końca siebie w chwili śmierci, oddając ducha z tymi słowami: "Ojcze, w ręce Twoje" (Łk 23, 46). I zawierzyłeś również wraz z sobą nas wszystkich, ginąc na krzyżu jako Syn Człowieczy: nasz Brat i Odkupiciel. Oddałeś Ojcu w swojej śmierci naszą ludzką śmierć - oddałeś byt każdego człowieka, który naznaczony jest śmiercią. Oto Ojciec oddaje Tobie, Synu Człowieczy, to życie, które zawierzyłeś Mu do końca. Powstajesz z martwych dzięki chwale Ojca. Uwielbiony jest Ojciec w Twoim Zmartwychwstaniu - i Ty uwielbiony jesteś w Ojcu, któremu zawierzyłeś do końca Twe życie w śmierci: uwielbiony jesteś Życiem. Nowym Życiem. Tym samym i nowym zarazem. Tyś jest Chrystus, Syn Boga Żywego, którego Ojciec uwielbił Zmartwychwstaniem i życiem w pośrodku dziejów człowieka. Oddałeś Ojcu w Twojej śmierci byt każdego z nas - życie każdego człowieka, które naznaczone jest koniecznością śmierci - aby każdy mógł odzyskać w Twoim Zmartwychwstaniu świadomość i pewność, że przez Ciebie i wraz z Tobą wkracza w Nowe Życie.”
"Jest nas wielu w tę Noc - czuwających przy Twoim grobie. Wszystkich nas łączy jedna wiara, jeden Chrzest, jeden Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa" (por. Ef 4, 5 - 6). Łączy na nadzieja zmartwychwstania, która płynie z jedności Życia, w jakim pragniemy trwać z Jezusem Chrystusem.
Radujemy się tej Świętej Nocy wraz z tymi, którzy tutaj przyjęli Chrzest. Jest to radość ta sama, jaką przeżywali uczniowie i wyznawcy Chrystusa w Noc Zmartwychwstania w ciągu tylu pokoleń. Radość katechumenów, na których spłynęła woda Chrztu i łaska jedności z Chrystusem w Jego Śmierci i Zmartwychwstaniu.
Jest to radość Życia, którą dzielimy się pomiędzy sobą jako najgłębszą tajemnicą naszych serc w Noc Zmartwychwstania - i której życzymy każdemu człowiekowi.
"Prawica Pańska wzniesiona wysoko / prawica Pańska moc okazała. / Nie umrę ale żył będę / i głosił dzieła Pana" (Ps 118 [117], 16 - 17).
Chryste, Synu Boga Żywego, przyjmij od nas to święte czuwanie w Noc Paschalną - i daj nam taką radość z Nowego Życia, jakie nosimy w sobie - którą tylko Ty dać możesz ludzkiemu sercu.”
Homilia w czasie Mszy św. Wigilii Paschalnej - 5 IV 1980
Czuwamy, ażeby uprzedzić te niewiasty, które "bardzo rano" przybędę do grobu, niosąc z sobą "przygotowane wonności", aby namaścić Twe ciało złożone do grobu przedwczoraj (Łk 24, 1). Czuwamy, aby być przy Twym grobie zanim przybędzie tu Piotr, sprowadzony słowami trzech niewiast - zanim przybędzie Piotr i "schyliwszy się nad grobem, zobaczy same tylko płótna". I wróci do Apostołów, "dziwiąc się temu, co się stało" (Łk 24, 12). (...)
Jesteśmy Twoim Ciałem - i jesteśmy Twoim Ludem. Jest nas wielu. Gromadzimy się na wielu miejscach ziemi w tę noc świętego czuwania przy Twoim grobie, podobnie jak zgromadziliśmy się w noc betlejemskich narodzin. Jest nas wielu - a wszystkich nas łączy jedna wiara, zrodzona z Twojej Paschy, z Twego Przejścia poprzez śmierć do Życia Nowego, zrodzona z Twego Zmartwychwstania. (...) Tak, Zmartwychwstanie Twoje, Chryste, jest chwałą Ojca. Zmartwychwstanie Twoje objawia chwałę Ojca, któremu zawierzyłeś do końca siebie w chwili śmierci, oddając ducha z tymi słowami: "Ojcze, w ręce Twoje" (Łk 23, 46). I zawierzyłeś również wraz z sobą nas wszystkich, ginąc na krzyżu jako Syn Człowieczy: nasz Brat i Odkupiciel. Oddałeś Ojcu w swojej śmierci naszą ludzką śmierć - oddałeś byt każdego człowieka, który naznaczony jest śmiercią. Oto Ojciec oddaje Tobie, Synu Człowieczy, to życie, które zawierzyłeś Mu do końca. Powstajesz z martwych dzięki chwale Ojca. Uwielbiony jest Ojciec w Twoim Zmartwychwstaniu - i Ty uwielbiony jesteś w Ojcu, któremu zawierzyłeś do końca Twe życie w śmierci: uwielbiony jesteś Życiem. Nowym Życiem. Tym samym i nowym zarazem. Tyś jest Chrystus, Syn Boga Żywego, którego Ojciec uwielbił Zmartwychwstaniem i życiem w pośrodku dziejów człowieka. Oddałeś Ojcu w Twojej śmierci byt każdego z nas - życie każdego człowieka, które naznaczone jest koniecznością śmierci - aby każdy mógł odzyskać w Twoim Zmartwychwstaniu świadomość i pewność, że przez Ciebie i wraz z Tobą wkracza w Nowe Życie.”
"Jest nas wielu w tę Noc - czuwających przy Twoim grobie. Wszystkich nas łączy jedna wiara, jeden Chrzest, jeden Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa" (por. Ef 4, 5 - 6). Łączy na nadzieja zmartwychwstania, która płynie z jedności Życia, w jakim pragniemy trwać z Jezusem Chrystusem.
Radujemy się tej Świętej Nocy wraz z tymi, którzy tutaj przyjęli Chrzest. Jest to radość ta sama, jaką przeżywali uczniowie i wyznawcy Chrystusa w Noc Zmartwychwstania w ciągu tylu pokoleń. Radość katechumenów, na których spłynęła woda Chrztu i łaska jedności z Chrystusem w Jego Śmierci i Zmartwychwstaniu.
Jest to radość Życia, którą dzielimy się pomiędzy sobą jako najgłębszą tajemnicą naszych serc w Noc Zmartwychwstania - i której życzymy każdemu człowiekowi.
"Prawica Pańska wzniesiona wysoko / prawica Pańska moc okazała. / Nie umrę ale żył będę / i głosił dzieła Pana" (Ps 118 [117], 16 - 17).
Chryste, Synu Boga Żywego, przyjmij od nas to święte czuwanie w Noc Paschalną - i daj nam taką radość z Nowego Życia, jakie nosimy w sobie - którą tylko Ty dać możesz ludzkiemu sercu.”
Homilia w czasie Mszy św. Wigilii Paschalnej - 5 IV 1980
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz