W sercu

„(...) życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła jako element o decydującym znaczeniu dla jego misji, ponieważ „wyraża najgłębszą istotę powołania chrześcijańskiego” [SOBÓR WAT. II, Dekr. o działalności misyjnej Kościoła Ad gentes, 18. ] oraz dążenie całego Kościoła-Oblubienicy do zjednoczenia z jedynym Oblubieńcem [Por. SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 44; PAWEŁ VI, Adhort. apost. Evangelica testificatio (29 czerwca 1971), 7: AAS 63 (1971), 501-502; Adhort. apost. Evangelii nuntiandi (8 grudnia 1975), 69: AAS 68 (1976), 59.]. Podczas Synodu kilkakrotnie stwierdzono, że życie konsekrowane nie tylko w przeszłości było pomocą i oparciem dla Kościoła, ale stanowi cenny i nieodzowny dar także dla teraźniejszości i przyszłości Ludu Bożego, ponieważ jest głęboko zespolone z jego życiem, jego świętością i misją [Por. SOBÓR WAT. II, Konst. dogm. o Kościele Lumen gentium, 44.].”

Adhortacja Apostolska Vita Consecrata (3)