Znaczenie powinności I

"Fakt, że wola ludzka oraz naturalny dla niej pęd do dobra nie uległy zupełnemu rozkładowi, przejawia się właśnie w tym że wola ta staje się w każdym człowieku podmiotem powinności, tzn. że powstaje w niej wciąż to napięcie, pomiędzy tym czym jest, a tym czym powinien być. Powinność moralna, którą przezywa każdy normalny człowiek świadczy o tym, że wola nieprzestała być sobą, że przy całym schorzeniu natury tkwi w niej pierwiastek zdrowia. Wola byłaby zupełnie chora, dopiero wówczas, gdyby dobro moralne poznane rozumem w ogóle jej nie zobowiązywało, gdyby nie wywoływało w niej tego charakterystycznego napięcia, które znamionuje wydolność natury w kierunku dobra moralnego. Tak więc natura może być źródłem norm moralnych. Rozum ma skąd wziąć impuls do ich określania. A jakkolwiek może on się w samym tym określeniu dobra prawdziwie odpowiedniego dla woli mylić, to jednak zdolny jest również do tego, ażeby wyzwalać się ze swych omyłek i błędów i prawdę o dobru coraz rzetelniej ujmować."

Elementarz etyczny