"Mysterium: wydarzenie i tajemnica. Rodzi się Człowiek, który jest przedwiecznym Synem Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. Objawia się w Jego narodzeniu tajemnica Boga. W Słowie, które staje się człowiekiem, objawia się cud Wcielonego Boga. Wydarzenie narodzenia rozświetla tajemnicę: pasterze adorują Dzieciątko w szopie betlejemskiej. Jest nim «Zbawiciel świata», «Chrystus Pan» (por. Łk 2, 11). Ich oczy widzą Niemowlę owinięte w pieluszki i złożone w żłobie, i w tym «znaku» wewnętrzne światło wiary pozwala im rozpoznać zapowiadanego przez proroków Mesjasza.
Oto Emmanuel, Bóg-z-nami, który przychodzi, by napełnić ziemię łaską. Przychodzi, by przeobrazić stworzenie. Staje się jednym z ludzi, aby w Nim i przez Niego każdy człowiek mógł się dogłębnie odnowić. Przez swe narodzenie wprowadza nas wszystkich w wymiar Boskości, dając każdemu, kto z wiarą otwiera się na przyjęcie Jego daru, możliwość uczestniczenia w Jego Boskim życiu.
To oznacza zbawienie, o którym dowiadują się pasterze w noc betlejemską: «Narodził się wam Zbawiciel» (Łk 2, 11). Przyjście Chrystusa pośród nas stanowi centrum dziejów, które odtąd osiągają inny wymiar. Pisze je niejako od wewnątrz sam Bóg. W ten sposób wydarzenie Wcielenia ogarnia całe ludzkie dzieje — od stworzenia po paruzję. Dlatego w liturgii całe stworzenie wyraża swą radość: rzeki klaszczą w dłonie, radują się wszystkie drzewa leśne, weselą się liczne wyspy (por. Ps 98 [97], 8; 96 [95], 12; 97 [96], 1)."
Pasterka w Bazylice św. Piotra. 25 grudnia 1998 r.
Oto Emmanuel, Bóg-z-nami, który przychodzi, by napełnić ziemię łaską. Przychodzi, by przeobrazić stworzenie. Staje się jednym z ludzi, aby w Nim i przez Niego każdy człowiek mógł się dogłębnie odnowić. Przez swe narodzenie wprowadza nas wszystkich w wymiar Boskości, dając każdemu, kto z wiarą otwiera się na przyjęcie Jego daru, możliwość uczestniczenia w Jego Boskim życiu.
To oznacza zbawienie, o którym dowiadują się pasterze w noc betlejemską: «Narodził się wam Zbawiciel» (Łk 2, 11). Przyjście Chrystusa pośród nas stanowi centrum dziejów, które odtąd osiągają inny wymiar. Pisze je niejako od wewnątrz sam Bóg. W ten sposób wydarzenie Wcielenia ogarnia całe ludzkie dzieje — od stworzenia po paruzję. Dlatego w liturgii całe stworzenie wyraża swą radość: rzeki klaszczą w dłonie, radują się wszystkie drzewa leśne, weselą się liczne wyspy (por. Ps 98 [97], 8; 96 [95], 12; 97 [96], 1)."
Pasterka w Bazylice św. Piotra. 25 grudnia 1998 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz