Obiektywna rzeczywistość

„(...) u podstaw całego systemu norm opartych na naturze i sformułowanych przez rozum (wiadomo, że normy te są równocześnie zawarte w Objawieniu) można by postawić taką zasadę: w całym twoim działaniu pozostawaj w zgodzie z obiektywną rzeczywistością. Na tę rzeczywistość składa się z jednej strony podmiot działający wyposażony w rozumną naturę, a z drugiej strony cały szereg bytów przedmiotowych, przedmiotowych, którymi podmiot ten w swym działaniu się spotyka, a z których każdy ma swoją własną naturę. (...) Normy etyczne opierają się na rzeczywistości. Ten sam rozum, który w swoim poznaniu dociera do samej rzeczywistości, określa też zasady działania. Nie przeto dziwnego, że w swoją funkcję normującą wprowadza, jako podstawowe założenie, założenie zgodności z tą rzeczywistością. (...) Dla etyki realistycznej nie wystarczy jako podstawowa zasada Kantowski imperatyw: postępuj tak, aby twoje postępowanie stać się mogło zasadą powszechnego prawodawstwa; przyjmuje ona jako punkt wyjścia zasadę: w całym twoim działaniu pozostawaj w zgodzie z rzeczywistością – bądź wierny rzeczywistości w działaniu. Rozum nie tylko jest zdolny do poznawania rzeczywistości podmiotowej oraz przedmiotowej, ale również do jej wartościowania. Dostrzega w niej przeto dobra oraz hierarchię dóbr – i to staje się podstawą dla sądów normujących.”

Elementarz etyczny