Realizm nadnaturalny

„Ów naturalny realizm etyki, który ściśle wiąże się z realizmem rozumowego poznania, zmienia się w etyce chrześcijańskiej w swoisty realizm nadnaturalny. Rzeczywistość bowiem zostaje tutaj ujęta przez rozum oświecony wiarą, który dzięki temu zdolny jest przyjąć ten obraz rzeczywistości, jaki mu ukazuje Objawienie. W świetle Objawienia ujmuje rozum rzeczywistość inaczej, a to inne – właśnie nadprzyrodzone – ujęcie rzeczywistości łączy się z innym, również nadprzyrodzonym, ocenianiem i wartościowaniem. Z Objawienia bowiem dowiaduje się człowiek o istnieniu dóbr nadprzyrodzonych, przez co cały znany samemu tylko rozumowi porządek dóbr nabiera niejako nowych proporcji. Wyrosła na podłożu tego nowego porządku dóbr etyka nie przestaje bynajmniej być realistyczna, dobra nadprzyrodzone bowiem, które człowiek poznaje dzięki Objawieniu, ą dobrami rzeczywistymi – w każdym razie tak je pojmuje człowiek prawdziwie wierzący. Pozostaje więc i teraz nadal w mocy owa podstawowa zasada realizmu w etyce, przybiera ona tylko odmienne znaczenie: bądź wierny całej rzeczywistości, tak jak ci ją ukazuje nie tylko rozum, ale również i wiara w świetle Objawienia.”

Elementarz etyczny