"Ów kamień położony na drzwiach grobu stał się niemym świadkiem śmierci Syna Człowieczego. Takim kamieniem zamykało się życie tylu ludzi na cmentarzu Jerozolimy; życie wszystkich ludzi na cmentarzach całej ziemi.
Pod ciężarem grobowego kamienia, za jego masywną przesłoną, dokonywało się w ciszy grobu dzieło śmierci: przemieniał się zwolna w proch ziemi człowiek, który "z prochu powstał, w proch się obracał" (por. Rdz 3, 19).
Kamień położony na grobie Jezusa pod wieczór Wielkiego Piątku stał się - jak wszystkie kamienie grobowe - niemym świadkiem śmierci Człowieka: Syna Człowieczego.
O czym świadczy ten sam kamień nazajutrz po szabacie, w pierwszych zaledwie godzinach dziennego brzasku?
Co mówi? O czym świadczy ten odwalony kamień?"
Orędzie Wielkanocne Urbi et Orbi - 6 IV 1980
Pod ciężarem grobowego kamienia, za jego masywną przesłoną, dokonywało się w ciszy grobu dzieło śmierci: przemieniał się zwolna w proch ziemi człowiek, który "z prochu powstał, w proch się obracał" (por. Rdz 3, 19).
Kamień położony na grobie Jezusa pod wieczór Wielkiego Piątku stał się - jak wszystkie kamienie grobowe - niemym świadkiem śmierci Człowieka: Syna Człowieczego.
O czym świadczy ten sam kamień nazajutrz po szabacie, w pierwszych zaledwie godzinach dziennego brzasku?
Co mówi? O czym świadczy ten odwalony kamień?"
Orędzie Wielkanocne Urbi et Orbi - 6 IV 1980
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz